Sunday, October 26, 2008

จากหนังสือ"บันทึกน้ำตา1ลิตร"




จากหนังสือ.. บันทึกน้ำตา1ลิตร (1 litre of tear )
ในวันว่างได้เดินเข้าร้านหนังสือเจอหนังสือที่ขึ้นโชว์ Super bestseller "บันทึกน้ำตา1ลิตร"
จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้วเพื่อนบอกว่ามีหนังญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งดีมากๆๆเอ!! เรื่องเดียวกันนี่นา
พอเริ่มอ่านแค่คำนำของเรื่องก็เริ่มเศร้าแล้วเรา...

หนังสือเล่มนี้มาจากชีวิตจริงของเด็กผู้หญิงญี่ปุ่น(ชื่ออายะ)ที่มีอายุแค่15ปีที่ต้องเจ็บป่วยด้วยโรคร้าย
ที่ชื่อว่า Spinocerebellar ataxia(SCA) คือภาวะสมองน้อย ก้านสมอง
และเซลล์ประสาทไขสันหลังเสื่อมลงและหดตัว
จะทำให้เสียการควบคุมและการสั่งงานของร่างกาย และเป็นโรคทางพันธุกรรม..

ที่เศร้ามากกว่านั้นคือโรคนี้อาการจะแย่ลงเรื่อยๆ การเดินการใช้กล้ามเนื้อ การกิน
การพูดจะเริ่มเสียการทำงานไปและร้ายสุดๆคือ ยังไม่มียาที่รักษา มีแค่การทำกายภาพบำบัด
ร่วมกับการให้ยาของแพทย์ เพื่อประคับประคองอาการเท่านั้นเอง..



หนังสือเล่มนี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักความผูกพันของครอบครัวและแม่....
แม่ที่พยายามหาทางรักษาลูกทุกวิถีทาง ถึงแม้จะรู้ว่าโรคนี้รักษาไม่หาย..รอแค่ปาฏิหารย์..เท่านั้น

เข้าใจความรู้สึกของลูกที่ต้องตัดสินใจย้ายโรงเรียนจากเด็กปกติไปอยู่ในโรงเรียนสงเคราะห์(พิเศษ)
และความเห็นใจเข้าใจความรู้สึก ของลูกที่ไม่อยากเป็นภาระของคนอื่น..ได้เห็นความน่ารักของ"อายะ"
เด็กสาวที่อยู่ในวัยสดใสในช่วงของวัยรุ่นและต้องเจอกับเรื่องร้ายๆในชีวิตและได้เขียนบันทึกไว้ทุกวัน
บอกผ่านความรู้สึกดีๆและไม่เคยโทษใคร..ความน่ารักของเพื่อนๆที่คอยช่วยเหลือในโรงเรียน
และความเสียสละของพี่น้องอายะ..เพื่อลดภาระเพื่อแม่จะได้มีเวลาดูแลอายะได้เต็มที่
มองเห็นมุมมองของความรักความผูกพันของพี่น้อง
และที่สำคัญคือกำลังใจที่จะ"ปฏิวัติตัวเอง"เสียใหม่ และเขียนบันทึกเพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเธอเอง

โดยถ่ายทอดความรู้สึกและเรื่องราวต่างๆตจนสมุดบันทึกมากถึง46เล่ม
จนเธอเขียนไม่ได้และบอกเล่าความตั้งใจด้วยกระดานอักษรที่ทำขึ้นเองเพื่อบอกผ่านความรู้สึก
และการใช้รถเข็นแทนการเดิน..ทุกคำพูดทำให้เราเห็นใจและเข้าใจความรู้สึก
ของคนที่เคยทำอะไรทุกอย่างได้แล้ววันหนึ่งกลับทำให้เราทำอะไรไม่ได้..
ทุกข์ทรมานแค่ไหน..แต่เธอก็ยังเป็นกำลังให้คนที่ท้อแท้ต่อโชคชะตาไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
ของผู้ป่วยอัมพาตครึ่งตัว ที่ไม่พยายามทำกายภาพบำบัดทั้งที่หมอพยายามเคี่ยวเข็ญสารพัด
แต่แค่เห็นภาพอายะจังพยายามตั้งใจเข็นรถเข็นผ่านไปแค่วูบเดียวก็ทำให้เกิดกำลังใจสู้ต่อ..

และที่สำคัญเธอยิ้มรับกับปัญหาทุกอย่าง..เธอจึงเป็นที่รักของทุกคน..

และบันทึกเล่มนี้ คิโต ชิโอกะ ผู้เป็นแม่ที่รักลูกที่สุดได้รวบรวมแล้วตีพิมพ์ ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 1986
และอายะได้เสียชีวิตลงในเวลา เที่ยงคืน 55นาที ของวันที่ 23 พฤษภาคม ปี 1988
ท่ามกลางบุคคลอันเป็นที่รักพร้อมหน้า และอายะได้มอบร่างกายให้วงการแพทย์ได้ศึกษาเพื่อหาทางรักษาโรคนี้

และแม่ของอายะยังเขียนหนังสือต่อมาอีกในชื่อ"บันทึกของแม่จาก 'บันทึกน้ำตา1ลิตร' อุปสรรคแห่งชีวิต"

คำพูดที่ประทับใจ"ฉันอยากทำอะไรเป็นประโยชน์ให้แก่ผู้คนบ้าง แม้เป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยก็ตาม"
ทำให้รู้ว่า"อยากทำอะไรก็รีบทำก่อนที่จะสายเกินไป"

From จาก"บันทึกน้ำตา1ลิตร"


หมายเหตุ: ภาพนี้เป็นภาพของอายะจังตัวจริงค่ะว่างๆก็ลองเข้าไปดูในบล็อกข้างล่างนะคะ..น่ารักมากๆค่ะ

จาก..คนที่รัก"อายะจัง" เพราะอายะจังคือกำลังใจในการต่อสู้กับอุปสรรคของคนที่ท้อแท้!!!

บล็อกนี้ขออุทิศแด่"อายะจัง"ผู้กล้าหาญ...

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=synnia&month=03-2007&date=22&group=4&gblog=1
http://www.youtube.com/watch?v=SdPsaDPxI-s
http://forums.popcornfor2.com/index.php?showtopic=6773&st=94
http://mblog.manager.co.th/xanax71/1-329/